Η Φτώχια Θέλει Καλοπέραση

Τις περασμένες δεκαετίες τα πανηγύρια ήταν στενά συνδεδεμένα με τη ζωή των ανθρώπων. Όταν πλησίαζε η γιορτή, από κάθε χωριό ξεκινούσαν καραβάνια από δεκάδες κάρα στολισμένα με όμορφα υφαντά. Κάποιοι μερακλήδες βάφαν τη μουσούδα και την πλάτη των ζώων και τους φορούσαν χρωματιστά καπίστρια ώστε να «συμμετέχουν» και αυτά στην γιορτινή ατμόσφαιρα. Οι νοικοκυρές κουβαλούσαν μαζί τους φαγητά, τα καλύτερά τους στρωσίδια, τραπεζομάντηλα και σερβίτσια. (Η περιγραφή του σκηνικού θυμίζει το περιβάλλον των σημερινών κάμπινγκ.)

Οι συγχωριανοί μαζευόταν όλοι μαζί και χόρευαν και γλεντούσαν με παραδοσιακές ορχήστρες για μέρες. Οι πιο ταλαντούχοι μουσικοί κέρδιζαν φυσικά περισσότερα από τις παραγγελίες τραγουδιών και τα παιδιά τρώγαν και παίζαν όλη τη μέρα. Δεν έλειπαν βέβαια και οι τσακωμοί μετά από τη κατανάλωση αλκοόλ. Στο τέλος του πανηγυριού κάποιοι πλήρωναν τους οργανοπαίκτες για να τους συνοδέψουν ως τα σπίτια τους κι επέστρεφαν χορεύοντας κι τραγουδώντας.

(Μαρτυρία Μαρίας Πετροπούλου)

Advertisement

About asimantiellada

Ιστορίες & αφηγήσεις από το παρελθόν

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Αρέσει σε %d bloggers: