Οι νεότεροι πιστεύουν πως το προξενιό ήταν μία διαδικασία που έφερνε το εν δυνάμει ζευγάρι προ τετελεσμένου γεγονότος. Κι εγώ το ίδιο πίστευα! Αναφώνησα, όμως, ένα «Ευτυχώς» όταν άκουσα
την παρακάτω ιστορία από μία ξεναγό στο Λαογραφικό Μουσείο Καστοριάς. Ήταν λίγα λεπτά μετά την είσοδό μας στο δωμάτιο του προξενιού, όταν αποκαλύφθηκε η «συνωμοσία»! Στον ένα τοίχο του δωματίου βρισκόταν το ντιβάνι. Σε αυτό υποδεχόταν ο πατέρας τον υποψήφιο γαμπρό. Στον απέναντι τοίχο υπήρχε μία τρύπα ψηλά, σχεδόν κοντά στο ταβάνι και λίγο χαμηλότερα ένα παραθυράκι. Το ένα χρησιμοποιούσε η κόρη και το άλλο η μάνα, για να παρατηρήσουν τον γαμπρό. Ο πατέρας συζητούσε μαζί του κι εκείνες συνεδρίαζαν. Αν ήταν «καλός» κι ενέκριναν κι οι δύο, τότε του τράταραν γλυκό καφέ και κάποιο τοπικό γλυκό. Αν όμως δεν τους άρεσε, τότε του προσέφεραν πικρό καφέ. Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας μάλιστα, μαζί με τον πικρό καφέ σέρβιραν και την χυλόπιτα!
Μαρτυρία : Καλλιόπη Λαζαρίδου
asimantiellada.gr 
Ωραία ιστορια! Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας δεν ερχόταν καν ο γαμπρός αλλά η πεθερά για την πρώτη κουβέντα. Μετά από μυστική σύσκεψη πίσω από τον τοίχο, αν δεν ήθελαν μάνα και κόρη το προξενιό, κερνούσαν καφέ που μέσα έβαζαν αλάτι αντί για ζάχαρη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Άκουσα πως στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης το τυπικό κέρασμα στην πρώτη επίσκεψη του γαμπρού ήταν οι χυλοπίτες γιατί θεωρούνταν εκλεκτό κέρασμα. Αν το προξενιό δεν είχε επιτυχία το μόνο θετικό για το γαμπρό ήταν το φαγητό. Έτσι, αντί να προβούν σε παραδοχή της αποτυχίας έλεγαν απλά ότι «έφαγε τη χυλόπιτα»
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο