Το καταραμένο αρχοντικό

Η αρχαιολόγος της τοπικής εφορίας Αβδήρων Κυριακή Χατζηπροκοπίου, με κείμενό της, αφηγείται την εντυπωσιακή ιστορία του κτιρίου των Αβδήρων αλλά και της οικογένειας που το έχτισε, τους θρύλους που το συνοδεύουν και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα το αρχοντικό.  

Το 1979 η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θράκης απέκτησε στα Άβδηρα το αρχοντικό Παμουκτσόγλου, ένα καστρόσπιτο, κατασκευασμένο πιθανότατα κατά τη δεκαετία 1860-1870. Κρύπτες, κρυφές σκάλες, δίοδος διαφυγής, καταπακτές, υπόγεια, ισχυρός μαντρότοιχος, είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν ένα ενδιαφέρον οχυρωμένο σύνολο σχεδόν απόρθητο για την εποχή του. Το αρχοντικό αποτελεί κόσμημα για το χωριό των Αβδήρων με την εξαίσια θρακιώτικη αρχιτεκτονική του, αλλά γοητεύει ακόμη περισσότερο με την ιστορία και τους θρύλους που το συνοδεύουν. Επειδή λοιπόν κι εμένα με συγκινούν οι περίεργες ιστορίες για κατάρες και στοιχειωμένα σπίτια, θα σας αφηγηθώ την ιστορία του.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πλούσιος έμπορος καπνού από την Κωνσταντινούπολη, ο Παναγιώτης Παμουκτσόγλου. Στα μέσα του προπερασμένου αιώνα έφυγε από την Πόλη και εγκαταστάθηκε στα Άβδηρα όπου έχτισε αυτό το μεγάλο καστρόσπιτο για τον ίδιο και την οικογένειά του. Οι Αβδηρίτες τού εμπιστεύθηκαν τις οικονομίες τους προκειμένου να πάει στην Κωνσταντινούπολη και να διαπραγματευτεί με τους Τούρκους κατακτητές, εκ μέρους τους, την αγορά ενός μεγάλου αγροκτήματος ανατολικά των Αβδήρων, στην περιοχή της σημερινής Βελόνης. Αυτός όμως αγόρασε το τσιφλίκι για λογαριασμό του και έτσι από καπνέμπορος έγινε και μεγαλοτσιφλικάς. Τότε, οι εξαπατημένοι Αβδηρίτες μην μπορώντας να αποδείξουν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους, καταράστηκαν τον Παναγιώτη Παμουκτσόγλου να μείνει άκληρος. Ο Παναγιώτης Παμουκτσόγλου παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε συνολικά επτά παιδιά. Κανένα όμως από τα παιδιά του δεν απέκτησε απογόνους. Έτσι, η κατάρα έπιασε. Η οικογένεια έκανε ζωή αστικού χαρακτήρα. Στο σπίτι υπήρχαν υπηρέτες, μαγείρισσα, ράφτρα, παραμάνα για τα παιδιά, ενώ τα έπιπλα και τα διακοσμητικά αντικείμενα ήταν τις περισσότερες φορές φερμένα από το εξωτερικό. Συχνά φιλοξενούνταν καπνέμποροι, μπέηδες, αγάδες και άλλα επίσημα πρόσωπα.

Το 1929 το Ελληνικό Δημόσιο απαλλοτρίωσε ένα μεγάλο μέρος του αγροκτήματος Παμουκτσόγλου και το έδωσε σε ακτήμονες πρόσφυγες του χωριού με αποτέλεσμα η οικογένεια να χάσει ένα μεγάλο μέρος της ακίνητης περιουσίας της. Έκτοτε άρχισε και η οικονομική κάμψη η οποία επιδεινώθηκε τα επόμενα χρόνια. Η τελευταία κόρη του Παμουκτσόγλου, η Μαγδαληνή Χαντζίδου, ζούσε σε ένα δωμάτιο του ισογείου, πάμφτωχη έως το θάνατό της, το 1980, σε ηλικία 103 χρόνων. Προηγουμένως είχε δωρίσει το σπίτι στην Εφορεία Αρχαιοτήτων. Ήταν τόσο φτωχή που την συντηρούσαν οι γείτονες. Η εικόνα της υπέργηρης γυναίκας να περιφέρεται ρακένδυτη στο μεγάλο ερειπωμένο σπίτι, σε συνδυασμό με τον θρύλο για την κατάρα που το συνόδευε, έκαναν τους Αβδηρίτες να πιστεύουν ότι το σπίτι είναι στοιχειωμένο και ότι τριγυρνούν σε αυτό ακόμη και σήμερα φαντάσματα!

Σήμερα ανήκει στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Ξάνθης και λειτουργεί ως ξενώνας. Στα δωμάτιά του δεν τριγυρνούν φαντάσματα αλλά αρχαιολόγοι, επιστήμονες που επισκέπτονται τα Άβδηρα για ερευνητικούς και άλλους παρεμφερείς σκοπούς και φοιτητές στο πλαίσιο της πρακτικής τους άσκησης. Το 2008 στους χώρους του γυρίστηκαν πολλές σκηνές από τη σειρά του Κουτσομύτη «Ματωμένα χώματα». Ήταν το σπίτι του Μανώλη Αξιώτη από τον Κιρκινζέ της Μικράς Ασίας. Τα τελευταία χρόνια κάθε καλοκαίρι στον αύλειο χώρο του πραγματοποιείται κάποια μουσική εκδήλωση με ανατολίτικη και λόγια μουσική στο πλαίσιο του φεστιβάλ λόγιας και ανατολικής μουσικής.  Έτσι λοιπόν το αρχοντικό Παμουκτσόγλου απέκτησε τη θέση που του αρμόζει και στη σύγχρονη ιστορία των Αβδήρων.

Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

(Ευχαριστούμε την εφημερίδα XanthiPress για την ευγενική παραχώρηση του κειμένου)