Η θεατρική επιδημία

Η ανάρτησή μας αυτή είναι μια μαρτυρία που φτάνει σε μας μέσω  αρχαίων κειμένων. Πρόκειται    όμως για μοναδικό γεγονός οπότε θα την συμπεριλάβουμε αφού αξίζει να δούμε πώς μπορούσε να επηρεάσει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων μια επιδημία που έκανε τον κύκλο της χωρίς τη  χρήση φαρμάκων και ιδίως αντιβιωτικών. Σας παραθέτουμε το κείμενο όπως το διαβάσαμε στο μουσείο των Αβδήρων:

Λένε, καλέ μου Φίλωνα, πως την εποχή που βασίλευε ο Λυσίμαχος έπεσε στους Αβδηρίτες η εξής αρρώστια: Στην αρχή τους έπιανε όλους πυρετός, που ήταν από την πρώτη μέρα υψηλός και επίμονος, κατά την εβδόμη όμως, σε άλλους το αύθονο αίμα που έτρεχε από τη μύτη, σε άλλους πάλι ο αύθονος ιδρώτας τους έριχνε τον πυρετό. Η αρρώστια όμως τους άφηνε στο μυαλό ένα γελοίο  κουσούρι: όλοι τους τρελαίνονταν για τραγωδία, έλεγαν στίχους και ξεφώνιζαν δυνατά, απάγγελναν μάλιστα το μονόλογο της Ανδρομέδας του Ευριπίδη και τα λόγια του Περσέα τραγουδιστά και ολόκληρη η πόλη ήταν γεμάτη από τους χλωμούς και αδύνατους των επτά ημερών, που έκραζαν δυνατά: «Έρωτα εσύ, των θεών και των ανθρώπων τύραννε» και πολλά τέτοια και ατελείωτα ξεφωνητά, μέχρι που ήρθε χειμώνας και παγωνιά μεγάλη και σταμάτησαν να παραληρούν. Μου φαίνεται πως αιτία για τούτο ήταν ο τραγωδός Αρχέλαος, στις δόξες του τότε, που μέσα στο κατακαλόκαιρο, με τον μεγάλο καύσωνα, τους δίδαξε την Ανδρομέδα. Έτσι, από το θέατρο, έπιασε τους πολλούς πυρετός και, όταν αργότερα σηκώθηκαν από το κρεβάτι, γλιστούσαν πάλι χωρίς να το καταλάβουν στην τραγωδία, γιατί τους είχε σφηνωθεί στη μνήμη η Ανδρομέδα, και ο Περσέας πετούσε ακόμη γύρω από το μυαλό του καθένα με το κεφάλι της Μέδουσας.

(Κάκτος, μετάφρ. Β. Μανδηλαρά)