Η Ζωή…Απόφαση Μιας Στιγμής

Η Αναστασία Γιαννακούλα – Μπεναβέλλη μας διηγήθηκε ότι η μητέρα της Ελευθερία είχε σώσει τη ζωή ενός μωρού στην εξής περίσταση: Κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο ερχόταν οι Γερμανοί στα Πορόια με τις μοτοσυκλέτες κάνοντας τρομακτικό θόρυβο και βάζοντας φωτιές.

Οι οικογένειες της περιοχής φόρτωναν πάνω σε άλογα ό,τι μπορούσαν να περισώσουν κι έφευγαν να κρυφτούν σε μια χαράδρα. Σε μια οικογένεια που κρυβόταν υπήρχαν τέσσερα παιδιά και το πιο μικρό άρχισε να κλαίει. Η μάνα του τρομοκρατήθηκε ότι το κλάμα του θα τους πρόδιδε, το εγκατάλειψε και ξεκίνησαν να φύγουν.

– «Καλέ πού είναι το μικρό σας;» λέει η μικρή -τότε- Ελευθερία.
-«Καλά, αυτό θα κοιτάμε τώρα; Έτσι που κλαίει θα μας προδώσει και θα μας σκοτώσουν όλους. Ας μείνει αυτό. Θα κάνω άλλο παιδί. Πάμε γρήγορα να φύγουμε!» απαντά η μητέρα του μέσα στον πανικό των στιγμών.
Η Ελευθερία, πιο ψύχραιμη (ίσως κι έχοντας άγνοια κινδύνου ως παιδί) γύρισε και πήρε το μικρό και του έσωσε τη ζωή.
Αμφιβάλλω αν μπορούμε να φανταστούμε πόσο δύσκολες ήταν εκείνες οι στιγμές! Οι άνθρωποι να πρέπει σε δευτερόλεπτα ν΄αποφασίσουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα θυσιαστεί και κάποιες φορές αυτή την απόφαση να την παίρνει μια μάνα και ν΄ αφορά τη ζωή των παιδιών της!
Μερικά χρόνια αργότερα η Ελευθερία ξαναέσωσε το ίδιο παιδί αυτή τη φορά με πιο εφευρετικό τρόπο: Για να το γλιτώσει από στρατολόγηση τον τύλιξε μ ένα χαλάκι και τον έκρυψε πίςω από την πόρτα. Οι υπεύθυνοι της στρατολόγησης αν και κάναν έρευνα στο σπίτι δεν βρήκαν τίποτε κι έφυγαν άπρακτοι. Το αγοράκι μεγαλώνοντας έγινε γνωστός επιχειρηματίας της Θεσσαλονίκης. (Μαρτυρία Αναστασίας Μπεναβέλλη – Γιαννακούλα)