Monthly Archives: Ιανουαρίου 2016

Προξενιό μετά συνεννοήσεως

Οι νεότεροι πιστεύουν πως το προξενιό ήταν μία διαδικασία που έφερνε το εν δυνάμει ζευγάρι προ τετελεσμένου γεγονότος. Κι εγώ το ίδιο πίστευα! Αναφώνησα, όμως, ένα «Ευτυχώς» όταν άκουσα

Προξενιό μετά συνεννοήσεως

Οι νεότεροι πιστεύουν πως το προξενιό ήταν μία διαδικασία που έφερνε το εν δυνάμει ζευγάρι προ τετελεσμένου γεγονότος. Κι εγώ το ίδιο πίστευα! Αναφώνησα, όμως, ένα «Ευτυχώς» όταν άκουσα

Η κότα

Την ιστορία που θα αφηγηθώ, μας την έλεγε ο παππούς μας από τη μεριά του πατέρα μου όταν ήμασταν μικρά… η συγκεκριμένη ιστορία συνέβει όταν ο παππούς μου ήταν νέος και τα παιδιά του ήταν κι αυτά μικρά…

Η κότα

Την ιστορία που θα αφηγηθώ, μας την έλεγε ο παππούς μας από τη μεριά του πατέρα μου όταν ήμασταν μικρά… η συγκεκριμένη ιστορία συνέβει όταν ο παππούς μου ήταν νέος και τα παιδιά του ήταν κι αυτά μικρά…

Ένα γράμμα από το 1957: «Μη στέλνεις άλλα δώρα, φορολογούνται 75 ρούβλια»

Γράμμα του Θεοφύλακτου στην αδερφή του Αθανασία Λαλοπούλου Από το προσωπικό αρχείο της Μαρίας Μπεναβέλλη

Ένα γράμμα από το 1957: «Μη στέλνεις άλλα δώρα, φορολογούνται 75 ρούβλια»

Γράμμα του Θεοφύλακτου στην αδερφή του Αθανασία Λαλοπούλου Από το προσωπικό αρχείο της Μαρίας Μπεναβέλλη

Ιστορίες Ποντίων: Μαρία Καραλαζαρίδου

Γεννήθηκα στη Ρωσία, στις 8 Σεπτεμβρίου του 1922, στο χωριό Ιβάνοφκα, της πόλης Μπελαρέτισκι, όπου έμεινα μέχρι 10 χρονών. Οι γονείς μου ήταν από την Τραπεζούντα. Φύγαμε από το χωριό μας γιατί δεν ήμασταν κομμουνισταί (sic). Έβαλαν τον πατέρα μου

Ιστορίες Ποντίων: Μαρία Καραλαζαρίδου

Γεννήθηκα στη Ρωσία, στις 8 Σεπτεμβρίου του 1922, στο χωριό Ιβάνοφκα, της πόλης Μπελαρέτισκι, όπου έμεινα μέχρι 10 χρονών. Οι γονείς μου ήταν από την Τραπεζούντα. Φύγαμε από το χωριό μας γιατί δεν ήμασταν κομμουνισταί (sic). Έβαλαν τον πατέρα μου

Ο Μαύρος Σταυρός

Την εποχή του ’40’ μπήκαν οι Γερμανοί σ’ένα χωριό και σκότωναν τον κόσμο και έβαζαν ένα μαύρο σταυρό έξω από το σπίτι απ’ όπου είχαν περάσει…

Ο Μαύρος Σταυρός

Την εποχή του ’40’ μπήκαν οι Γερμανοί σ’ένα χωριό και σκότωναν τον κόσμο και έβαζαν ένα μαύρο σταυρό έξω από το σπίτι απ’ όπου είχαν περάσει…

Ντόπια Μακεδονίτικα Σπίτια

Στην περιοχή των Σερρών τα σπίτια συχνά χτιζόταν κολλητά το ένα στο άλλο. Δημιουργούσαν έτσι μια συστάδα 10-15 σπιτιών τα οποία όμως επικοινωνούσαν μεταξύ τους με πόρτες.

Ντόπια Μακεδονίτικα Σπίτια

Στην περιοχή των Σερρών τα σπίτια συχνά χτιζόταν κολλητά το ένα στο άλλο. Δημιουργούσαν έτσι μια συστάδα 10-15 σπιτιών τα οποία όμως επικοινωνούσαν μεταξύ τους με πόρτες.

Για Καφέ και Κουβέντα

Με την οριστική εγκατάσταση των προσφύγων και την οργάνωση των πρώτων οικισμών τους εμφανίστηκαν τα πρώτα καφενεία όπου σύχναζαν μόνο πρόσφυγες. Φορούσαν παντελόνια αλατζένια γεμάτα μπαλώματα όμως πάντα καθαρά και συχνά κυκλοφορούσαν ξυπόλυτοι. (Μαρτυρία Δαρκούδη Ζαχαρία)

Για Καφέ και Κουβέντα

Με την οριστική εγκατάσταση των προσφύγων και την οργάνωση των πρώτων οικισμών τους εμφανίστηκαν τα πρώτα καφενεία όπου σύχναζαν μόνο πρόσφυγες. Φορούσαν παντελόνια αλατζένια γεμάτα μπαλώματα όμως πάντα καθαρά και συχνά κυκλοφορούσαν ξυπόλυτοι. (Μαρτυρία Δαρκούδη Ζαχαρία)

Το Σπίτι Των Αναμνήσεων

Ο παππούς μου Σταύρος Μπεναβάς (Μπεναβέλλης) γεννήθηκε στις Σοφίδες Ανατολικής Θράκης. Όπως οι περισσότεροι πρόσφυγες ήταν εύποροι και μεγάλωσαν με ανέσεις. Ακόμη θυμάμαι την αδελφή του Ξανθίππη που σε μεγάλη ηλικία μιλούσε γαλλικά με εξαιρετική προφορά. Τον πατέρα τους τον λέγαν Νικολάκη Μπεναβά.

Το Σπίτι Των Αναμνήσεων

Ο παππούς μου Σταύρος Μπεναβάς (Μπεναβέλλης) γεννήθηκε στις Σοφίδες Ανατολικής Θράκης. Όπως οι περισσότεροι πρόσφυγες ήταν εύποροι και μεγάλωσαν με ανέσεις. Ακόμη θυμάμαι την αδελφή του Ξανθίππη που σε μεγάλη ηλικία μιλούσε γαλλικά με εξαιρετική προφορά. Τον πατέρα τους τον λέγαν Νικολάκη Μπεναβά.

Το Τέλος του Νικολάκη Μπεναβά

Ο προ-πάππος μου Νικολάκης Μπεναβάς έζησε στις Σοφίδες Ανατολικής Θράκης. Ήταν άνθρωπος έξυπνος, δυναμικός και πρακτικός. Στο ξεκίνημα του 1900, άρχισαν να οξύνονται τα πνεύματα και έληξαν οι μέρες της ειρηνικής συμβίωσης με τους Τούρκους.

Το Τέλος του Νικολάκη Μπεναβά

Ο προ-πάππος μου Νικολάκης Μπεναβάς έζησε στις Σοφίδες Ανατολικής Θράκης. Ήταν άνθρωπος έξυπνος, δυναμικός και πρακτικός. Στο ξεκίνημα του 1900, άρχισαν να οξύνονται τα πνεύματα και έληξαν οι μέρες της ειρηνικής συμβίωσης με τους Τούρκους.