Το κέρμα

Η κυρία Βέτα μοιράστηκε μαζί μας την παρακάτω συγκινητική ιστορία που σας μεταφέρουμε από μνήμης: «Τη δεκαετία του εβδομήντα ακολουθώντας τις ροές μεταναστών και προσπαθώντας να ξεκινήσουμε τη ζωή μας βρεθήκαμε μετανάστες με τον συζυγό μου στη Γερμανία. Όπως συνέβαινε τότε συχνά, τα παιδιά μας έμειναν πίσω στην Ελλάδα να μεγαλώνουν με τη γιαγιά τους. Η επικοινωνία μας ήταν δύσκολη και μόνο με το τηλέφωνο. Η λαχτάρα μας για τα παιδιά μας ήταν μεγάλη καθώς δεν μπορούσαμε να τα χαρούμε… Παίρναμε λοιπόν τηλέφωνο, μιλούσαμε με τη γιαγιά, ακούγαμε και την φωνή του παιδιού και νιώθαμε ότι βρισκόμασταν για λίγο κοντά τους. Ένα απόγευμα, πήγα στον τηλεφωνικό θάλαμο απ’όπου έπαιρνα τηλέφωνο, και ρίχνοντας ένα-ένα κέρμα αρχίσαμε την κουβέντα με τη γιαγιά στην Ελλάδα. Ξαφνικά, ένα από τα κέρματα που έριχνα κόλλησε κάπου μέσα στη συσκευή και οι μονάδες σταμάτησαν να πέφτουν! Τρελλάθηκα από τη χαρά μου αφού είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τη μάνα μου και ν´ ακούσω το πρώτο μου παιδί χωρίς να σκέφτομαι τα χρήματα! Ο άντρας μου, πήγε στο σπίτι μας και μου έφερε ένα σκαμνάκι, κι έκατσα μέσα στον τηλεφωνικό θάλαμο τέσσερις ώρες ακούγοντας τις φωνούλες που έβγαζε η μικρή μου κόρη και νιώθοντας λίγο περισσότερο τις χαρές που νιώθει ο κάθε γονιός που μεγαλώνει τα παιδιά του! Αυτό το απόγευμα κάθε φορά που το θυμάμαι συγκινούμαι πολύ….

Αργότερα, γυρίσαμε πίσω και μπήκαμε σε σειρά. Ο άντρας μου ως τεχνίτης δούλεψε καλά και δεν μας έλειψε τίποτε. Τελικά, λέγαμε εδώ ήταν η Γερμανία… Άδικα χάσαμε τόσα όμορφα χρόνια των παιδιών μας!»