Η φωτεινή νεφέλη

Στα γεγονότα με τους λαθρομετανάστες το Μάρτιο του 2020 κυρίαρχο λόγο είχαν και οι κάτοικοι της περιοχής εκείνης, οι αφανείς αυτοί ήρωες, ηρωικοί ακρίτες, μικροί και μεγάλοι που έζησαν την κάθε στιγμή τότε.

Μόνιμοι φύλακες των συνόρων μας, έτοιμοι να υπερασπιστούν τον τόπο τους, πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια. Έζησαν στιγμές αγωνίας… Ο Παναγιώτης Ραφαήλ από τις Καστανιές μου διηγήθηκε τα παρακάτω περιστατικά όπως τα έζησε.

Ξημέρωνε Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, 3:30 π.μ. περίπου. Έξω σκοτάδι κι όλα κλειστά. Ξαφνικά το σκυλάκι μου άρχισε να γαυγίζει επίμονα. Ξύπνησα τον αδελφό μου και του είπα να πάμε στην αυλή για να δούμε τί έπαθε το σκυλάκι μας και γαυγίζει έτσι. Κατεβήκαμε και είδαμε πως όλα ήταν καλά. Ο αδερφός μου βγήκε λίγο στο μπαλκόνι και μου είπε να βγω γρήγορα κι εγώ.

-«Κοίτα λίγο πάνω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, βλέπεις κάτι;»

Έμεινα έκθαμβος όταν είδα μια «φωτεινή νεφέλη» από το πνευματικό κέντρο κατεβαίνοντας προς το ποτάμι μέχρι την άλλη πλευρά της εκκλησίας. Το χρώμα του σύννεφου ήταν φωτεινό, λαμπερό κοκκινοχρυσαφί! Τι θαυμαστό!!!

Ξημερώνει Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είπα… Η Παναγία έδειξε την παρουσία της, είναι μαζί μας σκέφτηκα. Δεν είμαστε μόνοι… Φυλάει τα σύνορα, το χωριό, τους κατοίκους. Αρκετή ώρα κοιτούσαμε τη νεφέλη εντυπωσιασμένοι… Ήταν αδύνατο να κοιμηθώ μετά από αυτό που είδα με τα μάτια μου. Χίλιες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Τι σημάδι να είναι αυτό; Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο ποτέ και ούτε τις επόμενες μέρες το είδαμε. Δεν ήταν ούτε σύννεφο, ούτε υγρασία ούτε τίποτε τέτοιο. Βγάλαμε φωτογραφίες αμέσως για να αποθανατίσουμε αυτό το γεγονός. Δεν ήταν τυχαίο που γαύγιζε ο σκύλος σκέφτηκα. Ακόμη και τα ζώα, η φύση ολόκληρη αντιλαμβάνονται τα θεϊκά σημάδια.

Την περίοδο αυτή με τους λαθρομετανάστες, είχα έντονη την επιθυμία να αγιογραφήσω τον σεπτό γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας. Έκανα προσευχή και ξεκίνησα να τον αγιογραφώ. Μόλις την ολοκλήρωσα, με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι είχα αγιογραφήσει τον Άγιο Παΐσιο! Συγκλονιστικό! Ο Άγιος ήθελε να μου δείξει πως είναι εδώ στις Καστανιές, στο φράχτη, στην πρώτη γραμμή.

Μια άλλη μέρα καθόμουν στην αυλή του σπιτιού μου και άκουγα τις έντονες και αγριεμένες φωνές των λαθρομεταναστών.

-«Τώρα θα μπούνε στο χωριό!» σκέφτηκα.

Φαντάροι περνούσαν με τις «καναδέζες» μέσα από το χωριό μας και κατευθυνόταν στο φυλάκιο.

Όλο το χωριό και η ευρύτερη περιοχή υποκλινόταν πραγματικά στους φαντάρους μας που ξάγρυπνοι φυλούσαν τα σύνορά μας. Κάθε φορά οι κάτοικοι τους χειροκροτούσαν δείχνοντας έτσι την αγάπη και την εκτίμησή τους. Όλο το διάστημα που οι λαθρομετανάστες ήταν στον φράχτη, παρατήρησα και μου έκανε τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι ενώ ακουγόταν έντονες φωνές, μόλις χτυπούσε η καμπάνα του Αη-Γιώργη για εσπερινό, σταματούσαν όλα. Επικρατούσε απόλυτη ησυχία.

Η Παναγία μας με τη νεφέλη, ο γέροντας Παΐσιος και Άγιος Γεώργιος είναι εδώ στον Βόρειο Έβρο, προστατεύουν τα σύνορα, τους κατοίκους της περιοχής, τους φαντάρους, την πατρίδα μας.

Ακόμη και οι πιο μεγάλοι άνθρωποι του χωριού μας που τα έζησαν όλα αυτά, δεν πίστευαν ότι από έναν τέτοιο φράχτη θα φυλαγόμασταν. Βέβαια τα παιδιά που ήταν εκεί κάναν ό,τι μπορούσαν αλλά χωρίς τη μεσιτεία της Παναγίας και τη βοήθεια του Θεού ένας φράχτης ή ένα συρματόπλεγμα δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τόσες χιλιάδες ανδρών αποφασισμένων για όλα.

Δόξα σοι ο Θεός!

Πληροφορητές : Οδατζίδου Μαρία, Παναγιώτης – Ραφαήλ Κ.